«Όταν βγαίναμε στην αυλή, ο καφές είχε κρυώσει κι η νύχτα έριχνε το μαγνάδι της. Ένα παραπονεμένο τραγούδι ακούγονταν απ’ το παλιό ραδιόφωνο. Έκοβες ένα κλωνί βασιλικό και το ’βαζες στο ποτήρι. Για να ευωδιάζει τ’ όνειρό μας! φώναζες και σήκωνες ψηλά το ποτήρι σα να ’κανες σπονδή. Να το βλέπουμε να μεγαλώνει όπως τα παιδιά! Να μη χωράει η απλωσιά του στα στήθη μας. Για να πιστεύουμε πως το αύριο θα ’ναι καλύτερο απ’ το χθες για μας τους δυο και για τον κόσμο όλο!»
Στο καλωσόρισμα:
η Ευαγγελία Παπανικολάου και η Σοφία Λάσκου.
Τις ιστορίες μοιράζονται:
η Πόπη Παπαγγελή, ο Χρήστος Δεδεηλίας, η Μαρία Τσουκαλά, ο Δημήτρης Λάσκος - Γκαμηλιάρης και η Κατερίνα Παπουτσή.
Στο πιάνο ο Δημήτρης Ανδρώνης.
Τραγουδούν: η Μαρίνα Τσουρέ και η Νατάσα Μωυσόγλου.
Ποιητικά κείμενα και παραμυθίες για την αγάπη.
Γιατί η βροχή της αγάπης πρέπει να βρει τη στράτα της.
Σας περιμένουμε στο μοίρασμα της χαράς!
Κυριακή 14 Απριλίου, ώρα 7 μ.μ.
Θριάσιος Μουσική Σχολή - Δραγούμη 31
(πεζόδρομος) - Παραλία Ελευσίνας.
Παπουτσή, Κατερίνα
Από παιδί κυνηγούσα κρυμμένους θησαυρούς στ' αμπάρια των πλοίων. Κι ας μην είχε θάλασσα ο τόπος μου, ξέρα, - ευτυχώς - δεν γνώρισε η ψυχή μου. Κι ας ήταν ο θησαυρός μου από τσίγκο τον ήθελα, τον αποζητούσα. Να τον κάμεις τι, θα με ρωτήσεις. Τι αξία μπορεί να έχει ένας θησαυρός από τσίγκο; Δεν μέτρησα κι ούτε με ενδιέφερε ποτέ η ποσότητα του κέρδους, θα σου απαντήσω. Μονάχα να γητευτώ τη βροχή, σαν να έπεφτε πάνω στην τσίγκινη σκεπή των ονείρων μου. Ν' ακούω το τραγούδι της και να μοσχοβολά ο τόπος. Μαγεία!
