Κατερίνα Μουρίκη

Παλίνδρομη σκέψη

Στίχοι: Κατερίνα Μουρίκη
Μουσική: Μαρίνα Τσουρέ

Παλίνδρομο το κύμα ψιθυρίζει
στον γέρο Ποσειδώνα που ριγά.
Μια φέτα από φεγγάρι αρμενίζει
στα σύννεφα που αφρίζουνε βουβά.

Και στήνουν στη νυχτιά κουβεντολόι
για τα παλιά, το σήμερα, το χθες
ώσπου έγινε η κουβέντα μοιρολόι
κι εσύ ακούς τα πάντα θες δε θες.

Σε τούτη την πανάρχαια κολυμπήθρα
βαφτίστηκε το πνεύμα των μυστών,
εδώ έκραξε η κόρη: <<Μάνα ήρθα!>>
κι αγάλλιασαν τα πλήθη των πιστών.

Εδώ ο αέρας γεμίζει υμνωδίες,
εδώ χοές, θυσίες σε θεούς,
εδώ οι μυστικές τελετουργίες
σε σώματος και πνεύματος ναούς.

Στο κύλισμα του χρόνου αναστηθήκαν
αρχέγονοι θεοί, Κρόνος, Τιτάν
κι υψώσανε κανόνια που βαλθήκαν
το θάνατο να σπείρουνε στο πάν.

Κι ενώ έσβηνε της νύχτας το βασίλειο
και ρόδιζε δειλά η ανατολή
ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ... ακούστηκε από τον ήλιο
που πρόβαλε με ολόχρυση στολή.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Προσμονή

Στίχοι: Κατερίνα Μουρίκη
Μουσική: Γιώργος Τσοκάνης

Μνήμες παλιές σαν κύματα περνούν
στ΄ ακροθαλάσσι της ψυχής μου τ΄ αφρισμένο
κι εικόνες απ΄ το χθες λες ξαναζούν
στο καφενείο του Φονιά, που σε προσμένω.

Η παραλία ήταν τότε ερημική,
κάποιες βαρκούλες ρέμβαζαν στον ήλιο
και μερικά παιδιά εδώ κι εκεί
στήναν με βότσαλα ολόκληρο βασίλειο.

Θάλασσα μάνα μου, με πότισες αρμύρα,
κύμα που μ΄ έλουσες και τον παλμό σου πήρα.
Βύζαξα αφρόγαλα μες στα υγρά σου στήθια
κι ο ήλιος μού ΄μαθε να βλέπω την αλήθεια.

Κάποτε έφτασαν παράξενα θεριά,
ξερνούσαν φλόγες και καπνούς στον ουρανό μας,
έγινε η ανάσα του γιαλού τόσο βαριά
σα ρόγχος του θανάτου στο πλευρό μας.

Ώρες ατέλειωτες προσμένω ώσπου να ΄ρθεί
ελπίδα τ΄ όνομά σου τ΄ ακριβό μας.
Στην πόλη μου και μέσα μας θα βρεις
μια θέση ν΄ αναστήσεις τ΄ όνειρό μας.