Κ. Γ. Καρυωτάκης

Ποια θέληση θεού

Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης

Ποια θέληση θεού μας κυβερνάει
ποια μοίρα τραγική κρατάει το νήμα
των άδειων ημερών που τώρα ζούμε
σαν από μια κακή παλιά συνήθεια.

Πριν φτάσουμε στη μέση αυτού του δρόμου
χάσαμε τη χρυσή μας πανοπλία
και μόνο το μεγάλο ερώτημά μας
όλο ένα πιο σφιχτά μας περιβάλλει.

Οι άνθρωποι που φεύγουν ή όταν πλησιάζουν
στέκουν για λίγο πάνω μας ακούνε
στην έρημη βοή μάταιη και κούφια
σαν να χτυπούν το πόδι σε μια στέρνα.

Κοιτάζουνε με φόβο μ' απορία
έπειτα φεύγουν πάλι στους αγώνες
και μόνο το συναίσθημα κρατούνε
του μακρινού αόριστου κινδύνου.

Ποια θέληση θεού ...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Υστεροφημία

Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης

Το θάνατο χρειάζεται άμετρη γύρω η φύση
και τον ζητούν τα πορφυρά στόματα των ανθών.
Αν έρθει πάλι η άνοιξη πάλι θα μας αφήσει,
Κ' ύστερα πια μήτε σκιές δεν είμεθα σκιών.

Το θάνατο μας καρτερεί λαμπρό το φως του ηλίου.
Τέτοια θα δούμε ακόμη μια δύση θριαμβική,
κ' ύστερα φεύγουμε από τα βράδια του Απριλίου,
στα σκοτεινά πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κει.

Μόνο μπορεί να μείνουνε κατόπι μας οι στίχοι,
δέκα μονάχα στίχοι μας να μείνουνε, καθώς
τα περιστέρια που σκορπούν οι ναυαγοί στην τύχη,
κι όταν θα 'ρθει το μήνυμα δεν είναι πια καιρός.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Σύμβολα

Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης

Σύμβολα εμείναμε καιρών
που απάνω μας βαραίνουν
άλυτοι γρίφοι που μιλούν
μονάχα στον εαυτό τους.

Τάφοι που πάντα μ' ανοιχτή
χρονολογία προσμένουν
γράμματα που δεν έφτασαν
ποτέ στον προορισμό τους.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος ...

Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά.

Κι αν έχει πριν ανοίξει το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί
το λεύτερο που σκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί.

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη
κι ογραίνοντας την άμμο το πρωί
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι
μου λέει για κάποια πού 'ζησα ζωή.

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά στον πόνο μέσα που πονώ
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό.