2004 - Στους δρόμους του Γιώργου Ζαμπέτα

2 Φεβρουαρίου 2004

Βραδιά - αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του μεγάλου λαϊκού συνθέτη

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Πάει-πάει (οργανικό)

Ρωμιός αγάπησε ρωμιά - Ξεν. Φιλέρη

Μάλιστα κύριε - Αλ. Καγιάντα

Οι θαλασσινοί - Σ. Γεράνη

Σταλιά-σταλιά - Δ. Τζεφρώνη

Κυρ’ Αλέκο - Χ. Βασιλειάδη

Αλήτη - Αλ. Καγιάντα

Με τον βοριά - Δ. Χριστοδούλου

Ξημερώματα - Δ. Χριστοδούλου

Δεν έχει δρόμο να διαβώ - Δ. Χριστοδούλου

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα - Γ. Μητσάκη

Μέρα νύχτα - Δ. Χριστοδούλου

Τι γλυκό να αγαπούν - Λ. Παπαδόπουλου

Τι σου’ κανα και μ’ εγκατέλειψες - Κ. Μάνεση

Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν - Αλ. Καγιάντα

Που’ σαι Θανάση - Γ. Ζαμπέτα , Τσάντα

Το καράβι - Χ. Βασιλειάδη - Ν. Βελιώτη

Αδιέξοδο - Αλ. Καγιάντα

Θεσσαλονίκη - Η. Ηλιόπουλου

Τα δειλινά - Χ. Βασιλειάδη

Χίλια περιστέρια - Γ. Ζαμπέτας - Ι. Κλειάσιου

Σήκω χόρεψε συρτάκι (οργανικό).


Ενδιάμεσα από τα τραγούδια διαβάζονται αποσπάσματα από το βιβλίο «Γιώργος Ζαμπέτας - Βίος και πολιτεία» με την επιμέλεια της Ι. Κλειασίου.

Έλαβαν μέρος οι μουσικοί:

Κώστας Κυρίτσης – μπουζούκι

Δημήτρης Λινάρδος – μπουζούκι

Γιώργος Τσοκάνης – πιάνο

Βαγγέλης Κατσίποδας – κιθάρα – τραγούδι

Μαρίνα Τσουρέ – τραγούδι

Σόφια Τζαβάρα - τραγούδι

Αντώνης Λαζαρίδης - τραγούδι

Επιμέλεια διαφανειών - Βούλα Ανδρώνη
Επιμέλεια προγράμματος - Δημήτρης Ανδρώνης
Επιμέλεια παρουσίασης - Ευαγγελία Παπανικολάου

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γιώργος Ζαμπέτας - Βιογραφικό σημείωμα
 

Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1925 στην Ακαδημία Πλάτωνος. Ήταν γιος κουρέα που έπαιζε μπουζούκι, κιθάρα και μαντολίνο. Ο ίδιος άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι από έξι χρονών, (παίρνοντας κρυφά το μπουζούκι του πατέρα του που ήταν κρεμασμένο στο κουρείο του) μένοντας μέχρι τέλους αυτοδίδακτος και αμίμητος.

Πριν να καθιερωθεί έκανε διάφορα χειρωνακτικά επαγγέλματα (όπως εργάτης σε εργοστάσιο καλωδίων). Όταν υπηρετούσε τη θητεία του ως σμηνίτης, έκανε εκπομπές στο Ραδιοσταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων, τις οποίες συνέχισε και μετά (1950-1957). Από το 1950, αρχίζει να δουλεύει επαγγελματικά στα πάλκα των λαϊκών κέντρων.

Στη δισκογραφία πρωτομπαίνει το 1952 με το τραγούδι «Σαν σήμερα, σαν σήμερα» ( που το τραγούδησε ο Πρ. Τσαουσάκης).Τον ίδιο χρόνο παντρεύεται και στη συνέχεια αποκτά τρία παιδιά (δύο κόρες και τελευταίο τον γιο του – Μιχάλη – ο οποίος θα ακολουθήσει τα χνάρια του στο μπουζούκι).

Με τη σιδερένια θέληση και την ανεξάντλητη υπομονή που τον χαρακτήριζαν, αργά αλλά τίμια και καθαρά, ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας του λαϊκού τραγουδιού, δημιουργώντας «δική του σχολή» στη λαϊκή μουσική, κάνοντάς το γνωστό σ’ολόκληρη την οικουμένη. Η δεκαετία του ΄60 είναι γι αυτόν η πιο γόνιμη και συνθετική περίοδος . Η γνωριμία του μάλιστα με τον ποιητή Δ. Χριστοδούλου στέκεται η αιτία να γράψει μια σειρά από αριστουργηματικά τραγούδια όπως « Δεν έχει δρόμο να διαβώ», «Τα δειλινά», «Με τον βοριά» κ.α. (Άλλοι στιχουργοί με τους οποίους συνεργάστηκε ήταν ο Χ. Βασιλειάδης, Α. Καγιάντας κ.λ.π.)

Όλα τα τραγούδια του αντιπροσωπεύουν τη δική τους εποχή και έχουν μια ξεχωριστή ιστορία και ταυτόχρονα φέρουν τη σφραγίδα της ερμηνείας των μεγάλων λαϊκών τραγουδιστών (Πρ. Τσαουσάκης, Στρ. Παγιουμτζής, Σ. Καζαντζίδης, Π. Πάνου, Π. Γαβαλάς, Γρ. Μπιθικώτσης, Β. Μοσχολιού, Μαρινέλλα , Τ. Βοσκόπουλος κ.λ.π.)

Έγραψε μουσική για πολλά Ελληνικά έργα όπως το «Μιας πεντάρας νιάτα» κ.λ.π.(στα οποία πολλάκις εμφανιζόταν -έπαιζε και τραγούδαγε ο ίδιος -) καθώς και θεατρικές επιθεωρήσεις. Συνεργάστηκε με τους γνωστότερους μουσικούς ( Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Πλέσσα, Στ. Ξαρχάκο, κ.λ.π.). Έλαβε μέρος ως δεξιοτέχνης του μπουζουκιού σε Διεθνή Φεστιβάλ στην Ευρώπη και στην Αμερική. Εμφανίστηκε στην τηλεόραση και σε ραδιοφωνικές εκπομπές της Αμερικής και του B.B.C. και θαυμάστηκε ιδιαίτερα για τον αυθορμητισμό του και τον ευδιάκριτο τρόπο που εκτελούσε την «δυτικότροπη» μουσική του. Το στοιχείο εκείνο που κάνει απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή αναγνωρίσιμα τα τραγούδια του , είναι οι μελωδικές και ευρηματικές εισαγωγές του!

Η μουσική αυλαία για τον Γιώργο Ζαμπέτα έκλεισε το 1991 με το τραγούδι «Χίλια περιστέρια» που ερμήνευσε ο ίδιος και οι συνεργάτες του.

Πεθαίνει το Μάρτιο του 1992, αφήνοντάς μας για κληρονομιά το έργο του που αγαπήθηκε και αφομοιώθηκε από μεγάλη μάζα του Ελληνικού λαού (όντας βαθιά Έλληνας και ο ίδιος) και ταυτόχρονα πέρασε σαν ένα σημαντικό κομμάτι στην σύγχρονή ιστορία της Ελληνικής λαϊκής παράδοσης.