Ευαγγελία Παπανικολάου

Ένα τραγούδι για την Άννα

Στίχοι: Κατερίνα Παπουτσή
Μουσική: Ευαγγελία Παπανικολάου

Απλώθηκε κοντά μας η σκιά σου
σαν μίσχος που φυτρώνει ξαφνικά
και βόλεψες τα δικαιώματά σου
σε πάγκους λαϊκής και σε σκαλιά.
Σκυφτός απ’ το φορτίο του ο ώμος
μικρό το περιθώριο, στενό
κι’ ας ήτανε απέραντος ο δρόμος
που πήρες για να φτάσεις ως εδώ.

Η ψυχή φυλακή, στων ματιών σου τη γη
κάθε τόσο ξεσπάει η μπόρα
σκοτεινιάζει νωρίς, ξένη είσαι θαρρείς
τι κι αν πόνεσες γι’ αυτή τη χώρα.
Στων συνόρων εντός ποιας πατρίδας λυγμός
μεσ’ στη νύχτα ξανά σε ζώνει
είσαι σκόρπια πληγή, Παναγιά μου κι αργεί
το ξημέρωμα για να σε σώνει.

Τα όνειρα που έφερες μαζί σου
δεμένα σε κοντέινερ με σκοινί
τραβάς απ’ το τσιγάρο της ζωής σου
λαθραία ρουφηξιά κάθε πρωί.
Κλεισμένος ο ορίζοντας μπροστά σου
τις πόρτες αν θ’ ανοίξει δεν σου λεν
χιλιόμετρα μετράν τα βήματά σου
μα εσύ έχεις μπροστά σου το μηδέν.

Η ψυχή φυλακή…

Το ήθελες να είναι χαραγμένο
στο πίσω μέρος σε χρυσό σταυρό
σαν άκουσες χιλιοτραγουδισμένο
πως είναι τ’ όνομά σου το μικρό.
Για σένα όμως κανείς δεν τραγουδάει
δεν είσαι η Αννούλα του χιονιά
μια Άννα όπως όλες και κρατάει
αιώνες τούτη η βαρυχειμωνιά.

Η ψυχή φυλακή…

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα παραμύθια της αγάπης  και της ελπίδας

Στίχοι / Μουσική: Ευαγγελία Παπανικολάου

Για την Λουκία Ρικάκη

Της αγάπης παραμύθια
λένε πάντα την αλήθεια
κι η κλωστή τους ειν’ δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη

Μα…

μ’ ένα κλώτσο δες γυρίζει
κι η ιστορία μας αρχίζει
την καρδιά μας πλημμυρίζει

Της ελπίδας παραμύθια
ψάχνουν πάντα την αλήθεια
κι η ψυχή τους ειν’ δοσμένη
στην ανέμη φορτωμένη

Μα…

στο τραγούδι μας ταιριάζουν
και στο βλέμμα μας φωλιάζουν
πόσο της ζωής μας μοιάζουν….

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ανθρώπινες φωνές

Ποίηση: Ευαγγελία Παπανικολάου
Μουσική: Παύλος Κατούδης

Ποθώ κάποιες στιγμές μοναδικές
που έψαχνα μες της ψυχής τα βάθη,
εικόνες άγουρες, αθώες, παιδικές
που κύλαγαν σε χρώματα και πάθη.

Πυγολαμπίδες του μυαλού
φτερούγισαν στις μνήμες τις θολές
κι οι σκέψεις τρύπωσαν αλλού
σε σκάρτες νύχτες, κούφιες και νεκρές.

Τραγούδια, στίχοι, μουσικές τρελές
στη δύνη των καιρών στριφογυρίζουν,
σκοτάδια, φώτα, ανθρώπινες φωνές
στη δίκη των αιώνων θα σαπίζουν.

Πυγολαμπίδες του μυαλού
ταξίδεψαν σε χώρες αστρικές
κι ακούμπησαν στο τέρμα τ' ουρανού
ελπίδες όνειρα και λέξεις μαγικές.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στην πρώτη μάνα

Στίχοι: Ευαγγελία Παπανικολάου
Μουσική: Γιώργος Τσοκάνης

Απ΄ των αιώνων το αγνάντεμα
γεμίζει θάλασσα η ματιά,
ήχος γλυκός, κυματιστός,
σε θύμησες κρυμμένος.

Και των θεών τους ψίθυρους
στο σώμα κουβαλάει,
ήχος βαρύς και σκυθρωπός
στου Ποσειδώνα τις
άγριες διαθέσεις.

Τώρα της πόλης μου η μάνα θάλασσα ρωτάει,
πόσα καλά, πόσα κακά αντέχει στο κορμί της.
'Ηχος πικρός μα ζωντανός που ελπίζει να ΄βρει πάλι χρώμα.

Απ΄ των αιώνων το αγνάντεμα
γεμίζει θάλασσα η ματιά,
ήχος γνωστός, περαστικός,
της πόλης μου απόηχος,

της Ελευσίνας μου εσύ γαλάζια μάνα.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μορφές παρθένες

Στίχοι: Ευαγγελία Παπανικολάου
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης

Γυρεύω ένα σκοπό να τραγουδώ
τις μνήμες μου με ήχους ν' ανασταίνω.
Γυρεύω μια στιγμή να βρω, να πλανηθώ
σε όνειρα που πλάι τους μαθαίνω
και ξάφνου αποκοιμήθηκα.

Είδα παρθένες να γυρνούν
αθώες, γκρίζες, ξένες και ψυχρές
σε ώρες που ένοχα περνούν
και σβήνουν πρόσωπα και γέλια απ' το χθες.

Γυρεύω εν' άστρο φυλαχτό, ζητώ
να φέγγει ακόμα και τα μεσημέρια.
Γυρεύω δίπλα ένα θεό να βρω και λαχταρώ
τ' αγνά τα παιδικά μου καλοκαίρια
και πάλι ονειρεύτηκα.

Μορφές παρθένες που γερνούν
αθώες, γκρίζες, ξένες και ψυχρές
σε ώρες που ένοχα σιωπούν
και σβήνουν πρόσωπα και γέλια απ' το χθες.

Μορφές παρθένες που γυρνούν,
μεθούν και χάνονται.
Μορφές παρθένες που γερνούν,
γελούν και χάνονται.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πέρ’ απ’ τη στεριά

Στίχοι: Ευαγγελία Παπανικολάου
Μουσική: Γιώργος Δημητρόπουλος

Θωρώ ένα γλάρο πέρ΄ απ΄ τη στεριά
ψυχή μου που στα πέλαγα αρμενίζει,
θάλασσα μαγική, μούσα μου ερωτική,
όνειρα γεννούσες στη ζωή μου,
όνειρα σκορπούσες στην πνοή μου.

Δώσε μου απ΄ την αγάπη σου
ποτάμια να ζηλέψουν τη φωνή σου.
Κύματα αφρούς που μάζεψα
μανδύα για να ράψω στη γιορτή σου.

Θωρώ ένα γλάρο πέρ΄ απ΄ τη στεριά
στον τόπο μου το φέγγος ν΄ αντικρίζει,
θάλασσες τριγυρνώ, τύχες μεσ΄ το βυθό,
όνειρα μιλήστε τη ζωή μου,
όνειρα κρατήστε την πνοή μου.