Παρουσιάσεις 1999 - 2000



«ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ»
Της Κατερίνας Παπουτσή

Στα βιβλία τους αναγνωρίσαμε άγνωστες πλευρές του εαυτού μας, ξεχασμένες αισθήσεις, συγκινήσεις που ήρθαν στην επιφάνεια με τη διακριτική μεσολάβησή τους. Ταυτιστήκαμε με τους ήρωές τους, ταξιδέψαμε, ονειρευτήκαμε και … κάποια στιγμή θελήσαμε να γνωρίσουμε και τους ίδιους. Καλεσμένοι της ομάδας βιβλίου του Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου Ελευσίνας οι συγγραφείς και ποιητές που αγαπήσαμε μιλούν για τις εντυπώσεις που άφησε σ’ εκείνους το πέρασμά τους απ’ την πόλη μας καθώς κι η επαφή τους με την ομάδα αυτή.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Από τους πρώτους καλεσμένους της ομάδας βιβλίου ο συγγραφέας Σωτήρης Δημητρίου ήρθε στην πόλη μας την Κυριακή 5 Μάρτη του 2000. Είχαμε ορίσει ως τόπο συνάντησής μας τον «Φονιά». Δεν ήξερε την πόλη, δεν την είχε επισκεφθεί ποτέ άλλοτε και γι’ αυτό ζήτησε πριν πάμε στο χώρο της εκδήλωσης να κάνουμε μια μικρή βόλτα στο λιμάνι. Κοίταζε έκπληκτος θα έλεγα γύρω γύρω και σε κάποια στιγμή είπε: «Τελικά είναι όμορφη η Ελευσίνα!!»
Το θυμάσαι αυτό; Τον ρώτησα γυρίζοντάς τον ενάμισι χρόνο πίσω.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Βέβαια!! Μου άρεσε πολύ η Ελευσίνα όταν την πρωτοείδα. Είχα στο μυαλό μου μια πόλη βεβαρημένη – από αυτά που άκουγα ή διάβαζα κατά καιρούς, ρύπανση, εργοστάσια κλπ.- και τελικά αντίκρισα μια πόλη σχεδόν ειδυλλιακή.

ΕΡΩΤ: Τι σου άρεσε τόσο πολύ;

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Το λιμανάκι. Κι όπως κοίταξα απέναντι αυτόν τον ορεινό όγκο που φαίνεται (η Σαλαμίνα είναι;) μου άρεσε που έσπαγε κατά κάποιον τρόπο το τοπίο. Αυτό έκανε τη θάλασσα προσιτή όχι τρομώδη. Και τα εμπορικά καράβια της έδιναν έναν αέρα κοσμοπολίτικο. Γενικώς στην παραλία αναδύεται μια παράξενη θέλξις. Είδα πρόσφατα το ντοκιμαντέρ του Κουτσάφτη και η εικόνα συμπληρώθηκε με ωραίο τρόπο.

ΕΡΩΤ: Τι σε τραβάει περισσότερο σε μια πόλη, τα τοπία της ή οι άνθρωποι;

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Και τα δύο. Και τα τοπία τα φυσικά μα και τα ανθρώπινα τοπία, οι άνθρωποι που την περιδιαβαίνουν.

ΕΡΩΤ: Πες μου δυο λόγια για τη βραδιά στην ομάδα βιβλίου. Πως βλέπεις αυτή την προσπάθεια;

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Ήταν ωραία η βραδιά της συζήτησης. Μου άρεσε η υποδοχή μου που τη βρήκα ανυπόκριτη και εγκάρδια. Επίσης μου άρεσε η γιορτινή βραδιά με τη χορωδία που κάνατε για όλους τους συγγραφείς. Είπα: «Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν κάτι καλό».
… Είναι όμορφο που το συνδυάζετε έτσι. Δηλαδή τη συζήτηση για το βιβλίο, με μουσική και τραγούδι μ’ ένα γλυκό ή φαγητό στο τέλος. Έχει ζεστασιά, φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους.

Τα βιβλία του Σωτήρη Δημητρίου κυκλοφορούν απ’ τις Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και ΠΑΤΑΚΗ. Τελευταίο του βιβλίο η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «η Βραδυπορία του Καλού»
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2001.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θανάσης Βαβλίδας

Με τον ποιητή, πεζογράφο, θεατρικό συγγραφέα και δημοσιογράφο Θανάση Βαβλίδα με συνδέει φιλία χρόνων. Γνωρίζοντας καλά το αναγνωστικό του ενδιαφέρον τον προσκάλεσα στην πρώτη κιόλας συνάντηση της ομάδας βιβλίου με την ελπίδα πως εξασφάλιζα και την περιστασιακή έστω – παρουσία του. Έπεσα έξω και αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά γι’ αυτό. Ο Θανάσης όχι μόνον ήρθε, όχι μόνον εξέφρασε την άποψή του, μα έμεινε κι εξακολουθεί να παραμένει πιστό και τακτικό μέλος της ομάδας στηρίζοντάς την σε όλες σχεδόν τις προσπάθειές της. Μερικές φορές δε, είναι τόσο έντονη η παρουσία του, που μας δίνει την εντύπωση ότι δεν έρχεται από την Αθήνα μα πως είναι κάτοικος της πόλης μας. Δικαίως λοιπόν νιώθουμε υπερήφανοι που καταφέραμε να τον «κλέψουμε» απ’ την καρδιά της μεγαλούπολης και να τον έχουμε κοντά μας. Ο ίδιος άραγε τι λέει για όλα αυτά; Ας τον αφήσουμε να μονολογήσει.

Θ. Β.

Ένας έρωτας κεραυνοβόλος υπήρξε η γνωριμία μου με την ομάδα βιβλίου του Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου Ελευσίνας. Και από τότε παραμένω πιστός στις Κυριακάτικες συναντήσεις που μας ταξιδεύουν σε τόπους ονειρικούς ή πραγματικούς κάθε συγγραφέα και η σχέση μας εξελίσσεται σε μια βαθύτερη ουσιαστική γνωριμία με τους υπέροχους, αγωνιστικούς ανθρώπους που κατοικούν αυτό το βασανισμένο τοπίο που λέγεται Ελευσίνα.

Θα ΄χουν περάσει κιόλας τρία χρόνια από τη μέρα που η Κατερίνα Παπουτσή με προσκάλεσε για πρώτη φορά να παρακολουθήσω μία συζήτηση πάνω σ’ ένα βιβλίο – νομίζω ένα βιβλίο της Μάρω Βαμβουνάκη – και από τότε ελάχιστες είναι οι φορές που έλειψα από τις συζητήσεις και τις συναντήσεις με τους συγγραφείς. Αν και έρχομαι από την Αθήνα, και μάλιστα από το κέντρο αυτής της θηριώδους μεγαλούπολης, δε μπορώ να πω ότι με πτοεί η απόσταση, ούτε η κίνηση, μπορώ μάλιστα να σας διαβεβαιώσω ότι μου είναι πλέον τόσο οικεία, όσο και η κλασική διαδρομή Παγκράτι – Κυψέλη.

Αυτό που κάνει νομίζω την ομάδα βιβλίου να ξεχωρίζει είναι η ευγένεια και η αμεσότητα των συζητητών της, το ανοικτό πνεύμα και η γενναιόδωρη ψυχική προσφορά, ιδιότητες που δε συναντάει κανείς πλέον σε αντίστοιχες εκδηλώσεις εντός της Αθήνας. Όσοι έρχονται – και δεν είναι πάντα οι ίδιοι, ούτε υπάρχουν προϋποθέσεις συμμετοχής εκτός ίσως από το να είσαι …διαβασμένος!! – καταθέτουν τη γνώμη τους, επιχειρηματολογούν, κάνουν οξείες παρατηρήσεις σπανίως απεραντολογούν. Δεν υπερβάλλω, αλλά τόσα προτερήματα σπανίως βρίσκει κανείς τόσο πολλά συγκεντρωμένα σε μια ομάδα. Για να μη μιλήσουμε βέβαια για τα εξαίρετα εδέσματα που ακολουθούν ή τα ζωντανά εκφραστικά μουσικά ακούσματα που τις συνοδεύουν. Δεν έχει νόημα να αναφερθώ στα ονόματα των συγγραφέων που γνωρίσαμε αφού κανείς δεν αντιστάθηκε στις διαθέσεις της ομάδας και ο καθένας έκανε τη δική του μοναδική κατάθεση ψυχής χωρίς ποτέ να φύγει ενοχλημένος ή δυσαρεστημένος. Αντίθετα, ένα πρωτότυπο αναμνηστικό δωράκι συνοδεύει κάθε συγγραφέα κατά την αναχώρησή του για να θυμάται… την Ελευσίνα. Και κάθε καλοκαίρι, όλοι μαζί οι συγγραφείς της χρονιάς που προηγήθηκε, έρχονται πάλι να συναντήσουν το πνεύμα της Περσεφόνης για ν’ ανθίσει ξανά ο λόγος, ξανά η πνευματική ζωή.

Έπειτα απ’ όλα αυτά δε θα σας φανεί ίσως περίεργο ότι τη βραδιά που υπήρξα τιμώμενος συγγραφέας αισθάνθηκα την τιμή εξαιρετικά μεγάλη και είμαι ευγνώμων για την επικοινωνία που πετύχαμε από κοινού.

Η ίδια η πόλη σε κάνει να αισθάνεσαι ένα δέος και ταυτόχρονα μια θλίψη. Έχω την ίδια αίσθηση μ’ αυτήν που αποκομίζει κανείς όταν δει το ντοκιμαντέρ «ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ» του Φ. Κουτσαφτή, με τη διαφορά ότι εκεί απουσίαζε το πνευματικό κορφολόγημα των κατοίκων που είναι ταυτόχρονα υπερήφανοι για τον τόπο τους και οργισμένοι για όσα υποφέρει. Τα Ελευσίνια μυστήρια έχουν πάψει να είναι μυστήρια, αλλά η θεά Δήμητρα επιμένει να προστατεύει αυτή τη γη.

Τα βιβλία του Θανάση Βαβλίδα κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Δωδώνη. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου